ลัดเลาะลำน้ำ เมืองเพชรบุรี

เดี๋ยวฝนตก เดี๋ยวแดดออก แถมวันดีคืนดีความหนาวก็ยังมาเยือน ฤดูที่ปั่นป่วนเช่นนี้ กลายเป็นปัญหาใหญ่ให้กับนักเดินทาง ที่ไม่รู้ว่าสถานที่งามๆ จะสวยสมใจเมื่อไปเยี่ยมเยือนหรือเปล่า

ลัดเลาะลำน้ำ เมืองเพชรบุรี

ล่าสุดพวกเราได้แบกเป้ พร้อมเสื้อกันหนาวเต็มพิกัด เพื่อไปสัมผัสสายน้ำไหลเย็น ในเดือนย่างเข้าหน้าร้อน แห่งแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี แต่เพราะฝนที่ตกกระหน่ำก่อนหน้านี้เพียงไม่กี่วัน และมีสายลมเย็นผ่านพัดตามมา ก๊วนชีพจรลงเท้าของเราจึงตะหงิดๆ ใจว่า การไปล่องแก่งครั้งนี้ คงต้องสนุกและชุ่มฉ่ำมากกว่าครั้งไหนๆ

เวลาประมาณ 8 โมงเช้า อากาศเย็นนิดๆ กลุ่มนักท่องเที่ยวจากเมืองกรุงนัดรวมตัวกันที่โลตัสพระราม 2 เพื่อค่อยๆ ขับรถชมวิวแบบเอ้อระเหย มุ่งหน้าไปสู่แก่งกระจาน จุดหมายปลายทางของการเที่ยวครั้งนี้

ด้วยความที่อยากกระตุกต่อมเที่ยว ให้ตื่นตัวขึ้นอีกนิด พวกเราแอบลดกระจกลงเล็กน้อยๆ เพื่อให้ใบหน้าได้สัมผัสกับลมเย็นๆ และกลิ่นเค็ม จากสองข้างทางที่ได้ขับผ่านนาเกลือของจังหวัดสมุทรสงคราม ซึ่งบางคนอาจรู้สึกเหม็น เพราะอาหารทะเลตากแห้ง แต่สำหรับก๊วนของเรากลับชอบที่จะสูดไอจางๆ จากทะเลเป็นที่สุด

ขับรถเพียงไม่นาน ล้อรถก็หยุดหมุนที่ “ตำไทยทุ่งปอเทือง” ร้านอาหารไทยสไตล์ลูกทุ่ง แบบเพิงๆ ที่ขับผ่านเขาย้อยมาไม่นานก็จะถึง สำหรับร้านนี้ที่เราขอแวะเติมแรงก่อนไประเบิดความมันกับการล่องแก่ง นับว่ามีรสชาติที่จัดจ้าน และแปลกใหม่สำหรับคนเมืองกรุง เนื่องจากเมนูเด็ดของร้านคือ ส้มตำปอเทือง ซึ่งเราเชื่อเลยว่าหลายคนคงไม่รู้จักกับพืชชนิดนี้

ส้มตำปอเทือง เป็นการนำเอาดอกปอเทืองสีเหลืองๆ นำไปชุบแป้งแล้วเอามาทอดจนเหลืองกรอบ ทานคู่กับน้ำส้มตำรสเปรี้ยวอมหวาน กินแต่ละคำหอมมัน อร่อยเหาะ ส่วนอีกเมนูที่ไปแล้วต้องไม่พลาดเลยก็คือ ไก่ทอดสมุนไพร ซึ่งมีทั้งรสเค็มๆ มันๆ หอมๆ จนไม่รู้ว่าไปหาแม่ครัวมาจากไหน รสชาติถึงได้อร่อยจนไม่อยากลุกไปไหน

นอกจากอาหารจะเรื่องชื่อแล้ว วิวทิวทัศน์ของทุ่งปอเทืองที่เหลืองอร่ามอยู่ด้านข้างร้าน ซึ่งมีต้นตาลสูงชะรูดแซมเป็นบางจุด และฝูงวัวเล็มหญ้าอยู่ไกลริบ ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าร้านนี้ได้ก้าวขึ้นสู่อันดับต้นๆ ของบรรดาร้านอาหาร ซึ่งคุณควรไปลิ้มลองซักครั้งก่อนตาย

หลังจากกินข้าวปากมันไปตามๆ กันแล้ว ก็ถึงเวลาโดดขึ้นรถ 4 ล้อมุ่งหน้าไปต่อยัง “นาน่า รีสอร์ท แอนด์ สปา” ที่พักสุดฮิพ ซึ่งชาวคณะเลือกมาค้างแรมกันแบบชิลๆ

หลังจากแวะไปเรื่อยเปื่อยตามประคนชอบเที่ยว เราก็มาถึงจุดหมายปลายทางที่ นาน่า รีสอร์ท แอนด์ สปา ซึ่งบอกเลยว่า น่าจะใหญ่โตมโหฬารกว่ารีสอร์ทอื่นๆ ในแก่งกระจาน แถมยังดูครบครันด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก จนอดคิดไม่ได้ว่ารีสอร์ทสวยๆ เช่นนี้ จะสามารถตอบโจทย์คนรักการผจญภัยแบบนอนกลางดินกินกลางทรายได้หรือ

หลังจากนั่งรถกอล์ฟและเดินสำรวจรีสอร์ทอยู่นาน ในที่สุดเราก็พบกับความปรารถนาของใจ ซึ่งนั่นคือ การล่องแก่ง ที่ทางผู้จัดการรีสอร์ทบอกว่า เต็มที่ให้เบียดกันได้ 10 คน ในราคา 1,200 บาท เมื่อรู้ถึงค่าใช้จ่ายและหารออกมาเป็นรายหัวแล้ว เราต่างก็พยักหน้าโดยพร้อมเพรียง จากนั้นจึงนั่งรอรถที่กำลังจะมารับกลุ่มนักท่องเที่ยวตาดำๆ ไปปล่อยยังต้นน้ำบริเวณเขื่อนแก่งกระจาน

และแล้วรถกระบะคันโต ที่ค่อนข้างขัดแย้งกับความหรูหราของรีสอร์ทก็มาจอดรับก๊วนคนเมือง เพื่อไปสัมผัสกับความมันแบบจริงๆ จังๆ หลังเคยเห็นแค่ภาพความสนุกจากโปสเตอร์การท่องเที่ยว

ระยะทางจากรีสอร์ทมุ่งหน้าไปยังต้นเขื่อน ใช้เวลาประมาณ 10 นาที ซึ่งเมื่อมาถึงทุกคนก็ต้องสวมใส่อุปกรณ์เพื่อความปลอดภัย ที่เอ๊ะ…ไมมีเพียงแค่เสื้อชูชีพ ซึ่งงานนี้ก็ทำเอาสาวๆ เมืองกรุงแอบหวั่นว่า ศีรษะสูงส่งอาจจะกระทบกระเทือนหากไม่มีหมวกกันน๊อค แต่หลังจากร้องขอหมวกอยู่พักน้อยๆ สุดท้ายก็ไม่มีใครได้สวมหมวกเหมือนในภาพโฆษณาการท่องเที่ยว แล้วพวกเราจะรอดกลับมาได้หรือ???

นายท้ายผิวเข้มร่างเล็ก สำเนียงเหน่อนิดๆ ค่อยๆ ดันแพยางออกจากฝั่ง แล้วยื่นไม้พายให้กับลูกเรือผู้ไม่ประสีประสากับการจ้วงน้ำข้างละอัน แล้วทั้ง 3 ฝีพายกับชาวคณะก็เริ่มออกเดินทางสู่ธรรมชาติอันไกลโพ้น

ในเวลาประมาณบ่าย 4 โมงเย็น สายน้ำใสไหลเอื่อยๆ พาหัวเรือยางค่อยๆ แหวกไปกลางแม่น้ำเพชรบุรี ต้นน้ำเล็กๆ ซึ่งเป็นสายเดียวกับที่ “ปู่เย็น” หรือเฒ่าทระนง คอยหาปลาประทังชีวิต เสียงโห่ร้องจากก๊วนแก็งค์ในลำเรือเริ่มต้นขึ้น แม้ไม่มีความไหลเชี่ยวอยู่ด้านหน้า

ตลอดสองข้างทางมีต้นมะเดื่อย ต้นกุ่ม และกอไผ่ขนาดใหญ่ขึ้นอยู่เรียงราย วิวตรงหน้ามีเพียงสายน้ำอันคดเคี้ยว ต้นไม้ใบหญ้าสีเขียวชอุ่ม และทิวเขาสลับซับซ้อน

รีสอร์ทที่อยู่ติดกับริมแม่น้ำ ซึ่งรู้สึกว่าจะมีให้เห็นตลอดการเดินทาง ได้สร้างความสุขใจให้กับนักท่องเที่ยวด้วยการจัดนานาซุ้มความสนุกบริเวณริมน้ำ แบบมีทั้งสไลเดอร์จากตัวที่พักลงสู่น้ำ จุดไต่เชือก ชิงช้าสูง หรือแม้กระทั้งสวนน้ำขนาดย่อมที่ผู้มาเยือนสามารถแหวกว่ายน้ำจากเขื่อน แต่อยู่ในสระส่วนตัวของรีอสอร์ท

เมื่อผ่านรีอสอร์ทแต่ละจุด สิ่งที่หลายคนบนลำเรืออดอมยิ้มไม่ได้ คงเป็นมิตรไมตรีจากคนไทยด้วยกัน ที่โบกไม้โบกมือ ส่งเสียงตะโกนทักทาย และชวนกินข้าวกินน้ำจากริมรีสอร์ท ซึ่งบางคนเมื่อเห็นมีแพยางผ่านมา ก็ช่วยเพิ่มเติมความสนุกด้วยการโหนเชือกแล้วโดดลงมาใกล้เรือลำน้อย ให้แก็งค์แพยางได้ชุ่มฉ่ำถ้วนหน้า

ไม่ว่าจะผ่านไปสักกี่โค้งน้ำ ความเชี่ยวกราดอย่างที่ใจปรารถนาก็ยังไม่มาถึง จนในที่สุดต้องขอถามจากปากนายท้ายเรือวัยกระเต๊าะ ซึ่งคำตอบที่ได้ก็แอบทำเราน้ำตาตกใน นั่นเพราะตลอดการเดินทางจะไม่มีความหวาดเสียว และที่สำคัญไม่ว่าคุณจะมาในช่วงน้ำหลากเพียงใด สายชลแห่งนี้ก็มีเพียงน้ำใสไหลเย็นที่เอื่อยเฉื่อย เหมาะแก่การดื่มด่ำกับธรรมชาติมากกว่าคำว่า ระทึกใจ