กว่าจะถึง…ปาย

กว่าจะถึงปาย …แทบตาย

เรามาว่ากันด้วยสถานที่ที่เรียกว่า ฮิป สุดๆในช่วงนี้ ก็คือ ปาย ทุกคนพูดถึงปายว่าสวยและแนวอย่างที่สุด

ไอ้เรารึก็เห็นเพื่อนๆพี่ๆน้องๆมันใส่เสื้อ “ไปปายมาแล้ว” กันเป็นแถ้ว เลยอยากรู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร

เริ่มต้นด้วยการออกจากตัวเมืองเชียงใหม่ไปทาง อ. แม่ริม ซึ่งเส้นทางนี้ เห็นเจ้าของถิ่นบอกว่าเป็นทางลัดใช้เวลา 3-4 ชั่วโมงแต่เส้นทางจะคดเคี้ยวกว่ามาก (เห็นว่า 1800 กว่าโค้ง) แต่ถ้าเป็นอีกเส้นทางหนึ่งที่เป็นรถใหญ่ (เชียงใหม่-ปาย) เห็นว่าเดินทางครึ่งวัน 12 ชั่วโมงครับ
ก่อนเข้าปาย เจอกับเครื่องหมาย “ปาย 93” (กิโลเมตร) อ่ะจึ๋ย…

ผมไม่ได้ถ่ายรูประหว่างเดินทาง ยืมรูปจาก คุณ Casper (http://www.ee43.com/board/topic/1393.html) และแล้วเราก็ได้พบกับเครื่องหมายจราจร “โค้งตัว S” “โค้งอันตราย” “โค้งหักศอก” (เรียกว่า ได้เจอเครื่องหมายจราจรเกือบครบทุกแบบล่ะครับ) และทางอันหฤหรรษ์แบบว่าเลี้ยวปั๊ปลงเขาเลย หรือเลี้ยวปั๊ปต้องเร่งเครื่องขึ้นเขาเลยอะไรแบบนี้ ข้างทางก็เป็นวิวทิวทัศน์หุบเหวลึกอันสวยสยดงดงามเสียด้วย ใครไม่เคยนั่งรถแบบนี้ ก็ต้องตัวเกร็งกันบ้างล่ะครับ

ถึงปายจะเจอกับร้านกาแฟที่มีป้ายร้านตัวโตๆว่า “Coffee in Love” ที่ตัวกาแฟก็ so-so ส่วนเค้กอร่อยดีครับ แต่บรรยากาศนี่เหลือรับประทานครับ เพราะว่าร้านตั้งอยู่เชิงหน้าผา เห็นวิวสวยๆ ตกแต่งด้วยกระถางดอกไม้สีต่างๆและรูปวาด รูปเจาะรูปหัวใจอยู่เต็มร้านไปหมด ไม่แปลกที่เราจะเห็นวัยรุ่นแวะเวียนมาซื้ออะไรกินและถ่วงเวลาด้วยการถ่ายรูปทุกมุมของร้านนี้ แม้กระทั่งห้องน้ำก็ยังสวยอ่ะ (เอาเข้าไป) ได้ภาพสวยๆไปลง Hi5 เยอะเชียว

บ้านหลังนี้ กอล์ฟ ไมค์ เคยมาถ่ายละครด้วย ข้างๆ Coffee In Love คนถ่ายรูปเยอะเชียว

ศาลพระภูมิยังทำได้น่ารักซะจริง

ร้าน Coffee In Love มีหลังคาเป็นดอกไม้งามซะ

แล้วก็ว่าด้วย กาแฟครับ และเค้กทีรามิสุ รสชาติดี

และมีมุมแหลๆสำหรับถ่ายรูปลง Hi5 เช่นนี้ (คนในรูปไม่อยากเปิดเผยหน้าตาดีที่แท้จริง)

ตัวเมืองถนนย่อยๆ ซึ่งแบบว่า “เฮ้ย ในหุบเขามีเมืองที่ดูเจริญขนาดนี้เชียว” แว้บแรกที่เห็นผมรู้สึกว่า นี่ไม่ต่างอะไรจาก “ตรอกข้าวสาร” หรือ “พัทยา” หรือ “ถนนคนเดิน (ตัวเมืองเชียวใหม่)” แต่ผมอาจจะคิดผิดก็ได้ ตอนกลางคืน ก็จะออกมาเดินถนนหาของกินอีกทีละกัน

นอนหมดสภาพเลยหลังจากผจญมา 1800 กว่าโค้ง
ที่พักของผมชื่อ “วิมานคีรี” ครับ อยู่ห่างจากใจกลางเมืองพอสมควร แต่บรรยากาศดี และการตกแต่งแนวบูติก ห้องน้ำเปิดโล่งด้านบนให้ดาวเดือนแอบดูเราอาบน้ำได้ (ได้มั่นใจกะรูปร่างตนเองซักครั้งอ่ะนะ) สนใจพักที่วิมานคีรีหรือ โรงแรมอื่นๆในปายติดต่อไปยัง hotelsthailand.com เพื่อสิทธิพิเศษได้ครับ

ว่ากันต่อ ตอนดึกไปเดิน “ถนนคนเดิน” มีของขายมากมาย โดยเฉพาะ โปสการ์ด ขนมไทย ขนมแปลกๆ เค้ก ร้านอาหาร ร้านเหล้า ของที่ระลึกว่า “มาถึงปายแล้ว” ที่เยอะมากคือ เสื้อยืด รองลงมาคือพวงกุญแจ ที่คล้องโทรศัพท์ ที่ทับกระดาษ มีสินค้าของชาวเขาและชาวจีนยูนนานด้วย
ดูๆแล้วไม่ต่างจากพัทยา หรือถนนข้าวสารเลยครับ

ผมคุยกับพี่ที่เขาดูแลโรงแรม เขาบอกว่า มันเป็น “กระแส” เป็น “ฟีเวอร์” ซึ่งหลายคนก็มาตามกระแสนั้นโดยที่ไม่ได้รู้อะไรมากเกี่ยวกับปาย “ก็มาให้มันจบๆไปซะ” เขาว่าอย่างนั้น

อย่างไรก็ตามในตัวเมืองปาย ก็มีที่เที่ยวอื่นๆอีก เช่น ล่องแก่ง (อันนี้ผมไม่ได้ไป เพราะเวลาจำกัดมาก) ทะเลหมอกที่ห้วยน้ำดัง (ต้องตื่นตั้งแต่ตีห้านะครับ เพื่อนเขาบอกว่าไปดูมาแล้ว แต่ผมขี้เกียจตื่น) ชุมชนชาวจีนยูนนานที่จะขายอาหารจีนยูนนาน ขายน้ำชา การแต่งกายแบบจีน และเครื่องราง (ผมก็หลงซื้อชา กับชุดน้ำชาสวยๆมาด้วยแฮะ)

ร้านขายมีวิธีการขายที่น่ารักมาก คือ ชงให้ชิมเลย และเอาฝาครอบให้ดมสูดกลิ่นหอมของชาด้วยครับ แม้จะพูดไทยไม่ชัด แต่พูดด้วยภาษาไทยที่สุภาพน่ารักมากๆ

บรรยากาศหมูบ้านจีนยูนนาน สันติชล มีร้านขายอาหาร เครื่องราง และชา

และระหว่างทางกลับผมแวะ “โป่งเดือด” ที่เป็นลานน้ำพุร้อนด้วยครับ แปลกและสวยดี แต่เสียตรงที่เป็นอุทยานให้เปิดตั้งแคมป์ได้ และดูเหมือนกับขยะเริ่มเยอะเสียจนดูสกปรกเสียธรรมชาติไปบ้างแล้ว

โป่งเดือด น้ำพุร้อน เดือดปุดๆ ควันมีกลิ่นด้วย
และแล้วก็ลงเขาเข้าตัวเมืองเชียงใหม่ครับ …อีกแล้วเหรอฟะ ไอ้พันกว่าโค้ง มึนครับ
ของที่ได้มายากๆมันมักจะมีคุณค่า เมืองปาย มันไปยากไปเย็นอย่างนี้นี่เองมันถึงได้มีคุณค่านัก
ปาย เหมาะกับ: วัยรุ่นเท่านั้นครับ (วัยดึกอย่าได้ไป ทรมานสังขารตัวเองเปล่าๆ และไม่มีจุดเด่นสำหรับคุณเลย)
การเตรียมตัว: ยาแก้เมารถ เสื้อหนาว

สิ่งที่ไม่ควรทำ: ห้ามบ่น “แม่ง..ไกลฉิบ” “เลี้ยวเยอะโคตร” ไม่งั้นจะทะเลาะกันเอง (ตัดสินใจจะมาแล้วต้องสนุกร่วมกัน…เท่านั้น)

สิ่งที่ควรทำ: สูดอากาศนอกตัวเมือง หามุมถ่ายรูปสวยๆ ซื้อสินค้าของปายที่คุณเอาไปอวดเพื่อนได้ว่า “กูก็เคยมา ปาย แล้วเหมือนกัน”