เดินสำรวจสามชุก หลังได้รับรางวัลยูเนสโก

เดินสำรวจสามชุก หลังได้รับรางวัลยูเนสโก

เพิ่งคว้ารางวัลอนุรักษ์มรดกด้านวัฒนธรรม ในภูมิภาคเอเซีย แปซิฟิก ประจำปี 2552 หรือรางวัลคุณงามความดี Award  of Merit  จากยูเนสโก (องค์การศึกษาวิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ) ก่อนได้รับรางวัลตลาดสามชุกมีความเด่นอยู่ ยิ่งได้รับรางวัลก็ยิ่งตอกย้ำว่า ตลาดสามชุกเป็นตลาดที่ไม่ธรรมดา เพราะเป็นตลาดร้อยปีที่มีชีวิต พิพิธภัณฑ์มีชีวา

รักการกิน ที่นี่มีเพียบ จะกินจนพุงกางไม่ห่วงอ้วนเป็นตุ่มก็ย่อมได้ แต่อย่ามัวเพลินหาของแซ่บๆ กินจนหลงลืมบ้านขุนจำนง จีนารักษ์ บ้านเก่าๆ ที่ทรงคุณค่า รวมระดมของเก่าเพียบให้ได้เรียนรู้ความเป็นอยู่ในอดีต จะรีบเร่งไปทำไม เดินช้าๆ จะเห็นรายละเอียดเก่าๆ แก่ๆ ของบ้านแต่ละหลัง

มิ!ได้มองโลกในแง่ร้ายแต่อย่างใด แต่กันไว้ย่อมดีกว่าตามแก้ใช่มั้ยจ๊ะ? สิ่งที่ฉันเป็นห่วงคือ หากเกิดเพลิงไหม้ ชุมชน+สถานีดับเพลิง มีมาตรการดับเพลิงเตรียมพร้อมที่ดีพอหรือยัง? เพราะไม้เก่าๆ ย่อมเป็นเชื้อเพลิงอย่างดีเยี่ยม…

ตลาดสามชุกก็เหมือนชีวิตคนเรา มีขึ้นมีลง ในปี 2510 สามชุกเป็นยุคที่ซบเซาสุดขีด ชาวบ้านหนีบ้าน จนมาปี 2543 มีการตั้งคณะกรรมการพัฒนาตลาดสามชุก www.samchuk.in.th ด้วยความร่วมแรงร่วมใจพัฒนาของคนในชุมชนเป็นหลัก จึงทำให้ตลาดสามชุกกลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง ตลาดทั่วไทยต่างมีเอกลักษณ์เฉพาะแห่ง อยู่ที่ว่าคนในชุมชนจะเห็นคุณค่า และรักษาเอาไว้ได้หรือไม่ ก็เท่านั้นเอง!

จะมาแค่สามชุกก็กระไรอยู่ ทริปนี้คุณพี่รักจิตร กิตติคำรณ หัวหน้างานสื่อสารองค์กรกองประชาสัมพันธ์ของ ททท. จึงพาเราไปชมบึงฉวากกันต่อ

เดินดูปลาแบบชิลล์ พระเอกของที่นี่ยกให้เจ้าปลาบึก (ปลาไม่มีเกล็ดขนาดใหญ่ที่สุดในโลก ราชาแห่งลำน้ำโขง) ส่วนนางเอกของที่นี่ฉันยกให้ปลาม้า (ปลาที่เคยชุกชุมในสุพรรณจนเป็นที่มาของ อ.บางปลาม้า)  2 ตัวประกอบน่าสนใจ ก็ต้องปลาช่อนงูเห่า (ปลาที่เชื่อว่ามีพิษร้ายแรงแท้จริงแล้วไม่มีอะไรเลย) และปลาไหลไฟฟ้า (อาศัยที่ลุ่มน้ำอเมซอน สร้างกระแสไฟฟ้าได้ถึง 500 โวลต์ ขอจบทริปนี้แบบเสียวๆ (เล็กน้อย) ฟาร์มจระเข้ที่อยู่ใกล้ๆ กัน นอนนิ่งผึ่งแดดสบายอารมณ์เชียวนะ! สุขภาพใจดี มีชัยไปเกินครึ่ง สวัสดีค่ะ!